SJÁLFBÆRNI
        
        
          34
        
        
          hringrásunum. Hvorki yrði þá sama bruðl og sóun með náttúruverðmæti og nú
        
        
          er né safnaðist upp hættulegt rusl og mengun. Þetta sér fólk en leiðir til úrbóta
        
        
          eru umdeildar og erfiðar. Fyrsta skrefið er að fólk geri sér grein fyrir vandanum
        
        
          og finni hjá sér vilja til að taka til höndunum til lausna.
        
        
          Æviferill tveggja burðarpoka
        
        
          Léreftspoki úr lífrænt ræktaðri bómull. Við ræktun hennar eru ekki notuð nein
        
        
          eiturefni eða aukaefni. Bóndinn sem ræktar bómullina fær greitt sanngjarnt verð
        
        
          fyrir sína vinnu svo og þeir sem spinna bómullina, vefa efnið og sauma pokann.
        
        
          Kominn á markað er þessi poki dýr en sá sem kaupir hann getur notað hann
        
        
          aftur og aftur um langan tíma. Þegar hann er ónýtur hendir eigandinn honum í
        
        
          lífrænan safnhaug þar sem efni hans falla aftur inn í hringrásir Jarðar.
        
        
          Plastpoki er unnin úr olíu. Olíu er dælt upp úr jarðlögum í miklu magni. Mest af
        
        
          henni er brennt til að knýja farartæki Jarðarbúa. Vinnsla og bruni á olíu hefur
        
        
          í för með sér gífurlega mengun sem er að breyta loftslagi Jarðar með mjög
        
        
          alvarlegum afleiðingum. Á tiltölulega ódýran hátt má líka umbreyta olíu í plast
        
        
          sem er hræódýrt efni. Úr plasti eru m.a. búnir til burðarpokar sem eru notaðir
        
        
          ótæpilega enda ódýrir og jafnvel gefnir. Þegar plastpokum er hent eyðist
        
        
          plastið ekki heldur brotnar niður í smáar einingar sem safnast upp. Mikið af
        
        
          plastinu berst til sjávar og á ákveðnum svæðum í höfunum, bæði Kyrrahafi og
        
        
          Atlantshafi, hafa myndast stórir flekar af plasti sem stækka stöðugt. Á hverju ári
        
        
          drepst mikill fjöldi sjófugla og sjávarspendýra eftir að hafa étið plast og önnur
        
        
          dýr flækjast í því og festast og kafna.
        
        
          21
        
        
          Ef verðlag á hlutum væri í samræmi við umhverfisáhrif þeirra ætti það að vera
        
        
          plastpokinn en ekki taupokinn sem væri svo dýr að fólk veigraði sér við að kaupa
        
        
          hann. En af því að auðlindin er lítils metin og menn geta skaðað Jörðina og
        
        
          umhverfi alls mannkyns án ábyrgðar þá getur fólk fengið plastpoka ókeypis – ef
        
        
          það tekur við þeim. Er ekki kominn tími til að hætta því?