SJÁLFBÆRNI
        
        
          32
        
        
          betur út þegar til skamms tíma er litið en hinar sem stýra auðlindum skynsamlega.
        
        
          Og lífsnauðsynleg hráefni og þjónusta sem náttúran veitir eru ókeypis: Sólin
        
        
          skín, grasið grær, fuglar syngja, fiskur klekst út og gengur á fiskimið, regn vökvar,
        
        
          gróðurmold nærir, fjölbreytt og fögur náttúra gleður. Verð hlutar miðast fyrst og
        
        
          fremst við hvað það kostar að framleiða hann, flytja hann á markað, auglýsa hann
        
        
          og selja. Grunnhráefnið sem í hlutinn fer, og kemur frá náttúrunni og er undirstaða
        
        
          þess að hægt sé að búa hann til, er oft alveg eða nánast ókeypis. Veiðimaður
        
        
          Ólíkar auðlindir
        
        
          
            Takmörkuð auðlind
          
        
        
          er auðlind sem er aðeins til í takmörkuðu magni og
        
        
          eyðist þegar af henni er tekið. Hún er því endanleg og nýting slíkra auðlinda er
        
        
          ósjálfbær. Ef landeigandi ákveður að moka burt fallegum hraunhól í landi sínu og
        
        
          nota mölina í veg getur hann bara gert það einu sinni. Eftir það geta börn hans
        
        
          hvorki notið þess að horfa á hólinn né hafa þau sömu möguleika og hann að nota
        
        
          efni hans sem byggingarefni þótt þau nauðsynlega þyrftu. Notkun takmarkaðra
        
        
          auðlinda í heiminum er enn mjög mikil og ber þar hæst notkun kola og olíu.
        
        
          
            Endurnýjanleg auðlind
          
        
        
          er auðlind sem hægt er að nota áfram svo lengi sem
        
        
          séð verður án þess að hún rýrni. Lífríkið er endurnýjanleg auðlind. Bændur geta
        
        
          beitt fé á gróið land og sjómenn sótt fisk í sjó svo lengi sem þeir taka ekki
        
        
          meira en vöxtur auðlindarinnar er frá ári til árs. Landeigandi getur ákveðið að
        
        
          setja litla virkjun í bæjarlækinn til að afla rafmagns. Þar með hefur hann skert
        
        
          þá auðlind sem býr í fegurð lækjarins en hann er hins vegar að nýta sér aðra
        
        
          endurnýjanlega auðlind, orkuna í hringrás vatnsins. Sú orka getur verið honum
        
        
          meira virði en fegurðin.
        
        
          
            Afturkræft eða óafturkræft
          
        
        
          eru lykilorð í umræðu um umhverfismál og
        
        
          sjálfbæra þróun. Þótt börn landeigandans sjái eftir hraunhólnum getur enginn
        
        
          mannlegur máttur fært þeim hólinn aftur. Að moka honum í burtu er óafturkræfur
        
        
          verknaður. Ef krakkarnir ákveða hins vegar að setja upp vindrafstöð til að fá
        
        
          lækinn aftur er eins víst að þau geti tekið mannvirkin úr læknum og hann sé
        
        
          nánast aftur eins og hann var áður. Sú framkvæmd er þá afturkræf.