75 / 132
4. KAFLI
73
Hún minnir mig á
lýsingarorðin. Orðin sem
skreyta tungumálið okkar alla
daga. Fallegu lýsingarorðin
okkar!
Sæll vertu,
Málfróður. Mér datt
í hug að gefa þér
þessa vinalegu
gjöf.
Nei, heyrðu mig nú!
En ánægjulegt og ég á ekki einu
sinni afmæli. Mikið er þetta
skrautleg slaufa sem skreytir
þennan græna pakka.
Já, þau eru yndisleg, lýsingarorðin.
Gæða ómerkilegustu málsgreinar lífi og kalla fram
tilfinningar okkar. Sjáðu Tungulipran til dæmis.
Ef ekki væru til lýsingarorð væri hann bara hundur.
En hann er svo miklu meira. Hann er góður,
traustur, latur, grár, geðvondur,
lítill og krúttlegur hundur.
Humm, hvað
koma þau slaufunni
við? Svona, kíktu
í pakkann!
Lýsingarorðin eru líka svo fjölhæf.
Þau geta staðið í kvenkyni, karlkyni og hvorugkyni.
Falleg kona, fallegur karl, fallegt barn. Og þau geta
staðið bæði í eintölu og fleirtölu.
Lítill, grár hundur − litlir, gráir hundar.
Nú auk þess
er hægt að fall-
beygja þau með
nafnorðum.
Hér er
traustur
karl um
traustan karl
frá traustum
karli til trausts
karls.
Hva,
Tungulipur þó!
Hvað ertu að
gera???
En merkilegast
af öllu er að þau
stigbreytast. Hoppa
frá frumstigi, yfir í mið-
stig og enda í efsta stigi.
Svona: traustur –
traustari –
traustastur.
Voff,
voff