Einkenni unglingsáranna eru sveiflukennd tilfinningaviðbrögð og rót en jafnframt tákn um leit að sterkari sjálfsímynd. Þegar þessu tímabili unglingsáranna lýkur tekur oft nýr kafli við, en það er að finna sér lífsförunaut. Fyrir flesta er ástin og það að tengjast annarri manneskju varanlegum böndum heillandi tímabil. Flestum finnst ástin vera uppspretta lífsins og gleðinnar. Ef þú hefur einhvern tíma orðið ástfangin(n) þekkirðu þessa tilfinningu, en það er ekki auðvelt að lýsa henni beint með orðum þótt ástinni hafi verið lýst á ótal vegu í ljóðum, tónlist og tali. Páll Skúlason segir:

Þá fyrst höfum við raunverulega ást þegar tvær manneskjur þrá hvor aðra og gefast hvor annarri, þegar þær vita af sjálfri sér í hvor annarri, eignast hvor aðra og eignast þar með nýja sjálfsvitund, nýja möguleika á að skapa og byggja heiminn og skilja veruleikann.

Frægt er ljóð Skáld-Rósu sem hún orti til Natans Ketilssonar, sem hún elskaði út af lífinu:

Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
-aldrei skal ég gleyma þér.

En hvernig tilfinning er það að vera ástfanginn? Í bókinni Nútímafólk (1986) er þessu lýst þannig:

Það kemur eitthvað yfir mann, eitthvað ólýsanlegt og yfirþyrmandi, einhver innri óróleiki og uppnám. Síðan er eins og allt annað dofni en allur kraftur beinist að þessari einu manneskju - að fá nálægð við hana.

Ástarsamband getur líka orðið til úr vináttu. Traust og vinátta breytist smám saman, verður dýpri og nánari.

Við vorum góðir kunningjar, kom vel saman og hlógum mikið. Allt í einu fann ég að ég fékk í magann þegar ég sá hann og hann horfði öðruvísi á mig en áður. Ég gat varla beðið eftir að hitta hann næst - skyldi eitthvað gerast?

Ástin er falleg tilfinning og getur vissulega verið grunnur til að byggja  „hina eilífu sælu hjónabandsins“á. Hér á eftir verður sagt frá einni kenningu þar sem því er haldið fram að ástin þjóni tilgangi fyrir kjarnafjölskylduna (Goode, 1959).

• Ástin auðveldar unga parinu að slíta böndin við fjölskylduna og stofna til nýrrar kjarnafjölskyldu annars staðar. Hrifning makanna auðveldar þeim að stofna nýju fjölskylduna, óháða ættingjunum.
• Ástin veitir parinu tilfinningalegan stuðning á því vandasama og erfiða tímabili lífs þeirra þegar þau eru að stofna eigið heimili. Sá stuðningur er ekki eins þýðingarmikill í stórfjölskyldunni þar sem ættingjarnir styðja hver annan í slíkum vanda.
• Ástin er nokkurs konar agn fyrir hjónabandið. Í nútímanum getur fólk valið hvort það gengur í hjónaband eða ekki. Ekki er víst að öllum finnist ævilangur samningur við aðra mannveru vera eftirsóknarverður - margir eru þeirrar skoðunar að hjónaband sé fjötrum líkt.

Ástföngnu fólki finnst ástin vera það yndislegasta sem til er. Rannsóknir félagsvísindamanna hafa hins vegar sýnt að hún er hluti af menningunni. Ef þú lifðir á öðrum tímum eða í öðru samfélagi yrðir þú kannski aldrei ástfangin(n) og hugsaðir því lítið á þeim nótum.