123 / 132
121
Reglan um ng og nk
Á undan ng og nk er skrifaður
grannur sérhljóði
Grannir sérhljóðar
a, e, i, o, u, y, ö
Breiðir sérhljóðar
au, á, í, ei, ey, ý, ó, ú, æ
þótt framburður gefi annað til kynna.
Dæmi
: banki, fangi, drengur, engi, spöng, þungur, syngja
Á reglunni eru þó nokkrar undantekningar.
Skrifa skal ó og æ í samræmi við framburð.
Dæmi
: frænka, kónguló, vængur, kóngur
N og NN í endingu orða
Minn og mín reglan
Oft er erfitt að vita hvort skrifa á N eða NN í endingu orða. Þá er heppilegt að kunna
minn
og
mín
regluna.
Reglan er einföld. Hjálparorðunum
minn
og
mín
er bætt aftan við orð.
Ef hjálparorðið ber NN þá gildir það sama um orðið.
Ef hjálparorðið ber N þá á hið sama við um orðið.
Dæmi: skóli
nn
mi
nn
, taska
n
mí
n
, pakkar
n
ir mí
n
ir,
mín (í – hljóð) = n
minn (i – hljóð) = nn
bækur
n
ar mí
n
ar.
Hjálparorðin beygjast í föllum líkt og nafnorð.
ET
Ft
nf.mín
mínar
þf.mína
mínar
þgf. minni
mínum
ef.minnar
minna
nf.minn
mínir
þf.minn
mína
þgf. mínum
mínum
ef.míns
minna