68 Álfar og huldufólk 20. Sveinninn sem undi ekki með álfum Sögugluggi Norður í Þingeyjarsýslu hvarf eitt sinn drengur á fjórða árinu Að viku liðinni fannst hann undir háum klettum er voru í nánd við bæinn Voru þá þrjú fingraför á kinn hans Er hann var spurður hvar hann hefði dvalið sagðist hann hafa verið á bænum þarna og benti þeim þar á er þeim virtust vera klettar einir Sagði hann að þar byggi álfafólk og hefði það viljað heilla sig en hann sagðist ekki hafa getað borðað hjá því því allur matur hefði sér sýnst maðkaður Hefði það þá séð að ekki hefði orðið um sig tætt og hefði því gömul kona leitt sig brott og sagt að hann skyldi þó bera þess menjar að hann hefði dvalið hjá álfafólki, slegið sig kinnhest og gengið síðan burt Eftir þetta ólst drengurinn upp, mannaðist vel og varð merkisbóndi Eitt sinn reið hann, er hann var orðinn gamall maður, fram hjá klettum þeim er hann fannst undir og kvað hann þá vísu þessa: Þessar klappir þekkti ég fyrr, þegar ég var ungur. Átti ég víða á þeim dyr eru þar skápar fallegir. Þjóðsögur Jóns Árnasonar ekki hefði orðið um sig tætt: ekki verið hægt að hemja sig, koma tauti við Að lestri loknum 1 Finndu Þingeyjarsýslu á landakortinu 2 Hvers vegna sló gamla konan drenginn? 3 Endursegðu söguna með þínum orðum Sveininn bar alla ævi merki um heimsókn sína til álfanna.
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=