29 7. Jón og tröllskessan Sögugluggi Einu sinni var bóndi fyrir norðan sem hafði þann sið að róa á haustin og veturna suður í Vestmannaeyjum Bóndi átti son uppkominn þegar hér var komið sögunni Pilturinn hét Jón og var hinn efnilegasti maður Einu sinni lét bóndi Jón fara með sér til að róa í Eyjunum Fóru þeir sem leiðir lágu og segir ekki af ferðum þeirra né útróðri En haustið eftir lætur bóndi Jón einsamlan fara suður í verið því sjálfur var hann þá aldraður orðinn og treysti sér ekki til að róa framar En áður Jón lagði af stað heiman að biður faðir hans hann að muna sig um að á ekki undir hömrum nokkrum sem séu í hlíð þeirri hinni löngu sem vegurinn liggi undir Lagði hann mjög ríkt á um þetta við hann svo Jón lofaði að æja þar ekki hvað sem á gengi eða hvernig sem veður yrði Síðan fer Jón Hann hafði tvo hesta undir reiðingi og hinn þriðja til reiðar Átti hann að koma þeim fyrir um veturinn í Landeyjunum eins og faðir hans hafði verið vanur að gjöra Segir nú ekki af ferðum Jóns nema honum gengur vel Kemur hann undir fjallshlíðina sem til stóð og fer með henni lengi Þá var á liðið dag Ætlaði Jón að keppast við að komast fram hjá hlíðinni eins og faðir hans hafði beðið hann um En í því hann kemur í nánd við klettana sem faðir hans hafði talað um gerir á hann fjarskalegt óveður með stormi og regni Er hann þá kominn að háum klettum Sér hann þar hinn allra fallegasta áfangastað í brekku undir klettunum Er þar nóg um gras og skjól Jón fer þá að hugsa sig um hvað gera skuli Líst honum hér vel á og skilur ekki í hvað að því geti verið að æja þar Og svo fer að hann ræður það af Sprettir hann af hestunum og heftir þá Sér hann nú hellisop uppi í klettunum skammt frá sér Ber hann þangað dót sitt allt og lætur það öðrum megin út undir í hellinn skammt innar frá dyrunum; býr síðan um sig í farangrinum og fer að borða Dimmt var í hellinum En þegar Jón var farinn að borða heyrir hann eitthvert ýlfur innar langt í hellinum Honum varð hálfhverft við það en herðir þó upp hugann Tekur hann stóreflis fisk af nesti sínu, rífur af honum allt á, æja: nema staðar, hvíla hesta reiðingur: dýnur eða torfur undir klyfbera á áburðarhesti ræður það af: ákveður
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=