160 Ýmislegt sóttu þeir hesta sína og fóru svo af stað að þeir vissu ekkert um Sigurð Þá er þeir voru farnir kom Ingibjörg til Sigurðar, sagði honum að klæðast í skyndi og fór síðan með hann fram í búr Þar gaf hún honum besta mat og faldi hann þar í skoti einu Nokkru síðar kom bóndi inn í bæ frá fjárhirðingu Ingibjörg bar honum mat og fór að ræða við hann um ýmislegt Meðal annars sagði hún: – Ég kenndi í brjósti um unglingspiltinn sem var með Hólamönnum Mér heyrðist þeir vera að gera gys að honum í gærkvöldi Hann var þó ekkert óefnilegur drengur að sjá – Og ég tók ekki eftir því að hann væri með þeim þá er þeir fóru, mælti bóndi Ætli þeir hafi nú séð fyrir honum? – Ekki held ég það, svaraði Ingibjörg Hann hefur líklega orðið eftir Ég held að þú hefðir átt að fá hann fyrir smala – Hefurðu orðið vör við hann? mælti bóndi Það væri gaman að sjá hann Ingibjörg fann nú Sigurð og sagði honum að faðir sinn vildi tala við hann – Og vertu nú uppburðargóður, ráðlagði hún honum Sigurður fór inn með henni – Hvað er þetta? spurði bóndi Ertu hér enn? Fórstu ekki með félögum þínum? – Ónei, svaraði Sigurður – Hvað heldurðu að nú verði um þig? spurði bóndi – Ég veit ekki, svaraði Sigurður – Viltu vera hjá mér í vetur og fara til mín í vor fyrir smala? spurði bóndi – Það vil ég feginn, svaraði Sigurður Sigurður var nú í Kalmanstungu um veturinn Hann var bónda mjög fylgisamur og reyndi til þess að vera sem lagnastur og ötulastur við fjárgeymsluna með honum Ingibjörg sparaði ekki að láta hann eiga gott svo að honum fór mikið fram að afli og vexti um veturinn Makleg málagjöld Um vorið, er Hólamenn komu að sunnan úr verinu, komu þeir við í Kalmanstungu og hittu Sigurð Þeir spurðu hvort hann vildi ekki koma með þeim norður aftur en hann neitaði því og sagðist nú ekkert vera upp á þá kominn Þeir ættu líka eftir að borga sér peninga er þeir hefðu lofað sér í haust er var Ef þeir greiddu þá ekki af hendi þá þegar skyldi hann koma upp um þá við húsbóndann að þeir hefðu verið að gabba sig og væri þá ekki að vita, hve góðu þeir ættu að fagna þar framvegis Hólamenn vildu ekki að klækir þeirra yrðu hljóðbærir og greiddu uppburðargóður: ófeiminn, ber sig vel láta hann eiga gott: gera vel við hann, gefa honum vel að borða
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=