36 HAMBORGARAHÆTTA Mávarnir görguðu og vindurinn kleip í kinnarnar á Millu og Hildi sem löbbuðu meðfram höfninni á leiðinni á fiðluæfingu. Þær hlökkuðu til að fara á æfingu og voru báðar svangar. „Ég er glorhungruð,“ sagði Milla. „Ég líka. Ég gat ekki borðað matinn í hádeginu. Fannst þér hann ekki vondur?“ svaraði Hildur. „Jú, mjög. Hann er búinn að vera mjög skrýtinn upp á síðkastið. Það er eins og Halldór kokkur sé steinsofandi í eldhúsinu,“ svaraði Milla. „Sammála,“ sagði Hildur. Það var bjart en það voru engir bátar í höfninni. Þegar þær voru á leið heim var komið myrkur. Þá tóku þær eftir dularfullum bát. „Milla, sjáðu þennan kolsvarta bát. Hann var ekki þarna áðan. Við verðum að rannsaka hann.“ „Ertu vitlaus, Hildur?“ „Æ, komdu bara,“ svaraði Hildur. „Allt í lagi,“ sagði Milla. Þegar þær voru komnar ofan í bátinn var allt svart. „Hvaða lykt er þetta?“ sagði Hildur. „Þetta er eins og hamborgaralykt en Donald Prump nýi
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=