13 „Huh,“ rymur í honum. „Hæ … uuu … ertu að koma?“ „Ugh,“ svarar Marius, jafn hranalega og fyrr. „Mamma er að baka lummur. Sjáumst við eftir smá?“ segi ég með spurnartón í röddinni. Ég fæ þó ekki svar því Marius hefur skellt á. Undarlegt, hugsa ég og klóra mér í höfðinu. Hann hlýtur að hafa sofið yfir sig. Tuttugu mínútum síðar er barið fast á hurðina. Hvæsa bregður við lætin og flýr undir sófa. Þegar ég kem til dyra stendur Marius illa til reika fyrir framan mig. Hárið er úfnara en vanalega og hann er með bauga undir augunum. Svo heilsar hann ekki heldur gengur rakleitt inn og sparkar af sér skónum. „Sæll, Marius minn,“ kallar mamma innan úr eldhúsinu. Marius rymur eitthvað óskiljanlegt og hlammar sér á sófann. Svo gerir hann nokkuð mjög skrítið. Hann lyftir fótunum upp á sófaborðið og hallar sér aftur. Sjálf hef ég fæturna oft upp á borði. Ég hef hins
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=