128 Ævintýri hún nú svo mikið að hún sá í löggina Þegar heim kom spyr karl hvað barnið heiti Kerling segir: – Lögg heitir ljót mær Nú leið og beið þangað til kerling var enn orðin smjörlaus Þá segir hún við karlinn: – Kallað er í kóngsríki enn – Á hvern og til hvers? spyr karl – Á mig til að halda barni undir skírn, segir kerling – Far þú þá, segir karlinn Kerling fer og segir sem fyrr í kóngsríkinu að hún eigi að sækja smjör Tekur hún þá allt sem eftir var í tunnunni Þegar hún kom heim spurði karlinn hvað barnið héti – Botni heitir burðugur sveinn, segir kerling Nú líður og bíður fram á útmánuði Þá fór að verða hart í búi hjá karli og kerlingu Þá segir karlinn við kerlingu sína að nú sé best að sækja smjörtunnuna í kóngsríkið Kerling fellst á það og fara þau nú bæði og segjast ætla að sækja tunnuna sína Þeim var fengin tunnan og sáu þau að umbúðirnar voru óhaggaðar Veltu þau nú tunnunni heim til sín og inn í kotið Opnaði karlinn nú tunnuna en þá var hún galtóm Karli bregður heldur en ekki í brún og spyr kerlingu sína hvernig á þessu muni standa Hún lést nú ekki verða síður hissa á þessu en hann og þóttist ekkert skilja í hverjum brögðum þau væru beitt En í sama bili sér Kerling rak sleggjuna af alefli á nefið á karlinum. lögg: botn, gróp í tunnustöfum sem tunnubotninn er felldur í útmánuðir: tveir til þrír síðustu mánuðir vetrar, einkum góa og einmánuður
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=