27 Skelfing Skyndilega kviknaði ljós í forstofunni. Krakkarnir hrukku í kút og ruku inn í myrkrið, inn á milli trjánna. Í látunum brotnuðu nokkrar greinar. Fólkið hlaut að hafa heyrt lætin. Torfi og Brynhildur lögðust á jörðina og héldu niðri í sér andanum. Amina og Úlfur hlupu út á Bollagötu og Úlfur greip í hjólið sitt. Þau litu þegjandi hvort á annað. Hann langaði að hjóla heim en gat ekki skilið vini sína eftir. Hann dauðsá eftir því að hafa anað út í þessa vitleysu. Af hverju var hann að skipta sér af því þótt einhver stelpa héldi á skilti í ókunnugum bíl? Hefði hann hringt í Neyðarlínuna ef þetta hefði verið fullorðinn karlmaður? Úlfi fannst hann vera asni. Svaladyrnar opnuðust og stór mannvera birtist, eiginlega risi. Hann sussaði á þá sem voru inni í stofu. Torfi vissi ekki hvort
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=