Stóð ég úti' í tuúnglsljósi, stóð ég út við skóg,

stórir komu sgkarar, af álfvum var þar nóg;

blésu þeir á sauönglúðra og bar þá að mér fljótt

og bjöllurnar gullu á heiðskíýrri nótt.


Hleyptu þeir á fannhkvítum hestum yfir grund,

hodrnin jóa gulllroðnu blika við lund;

eins og þegar álfvtir af ísa grárri spauöng

fljúga suður heiyðar með fjaðraþiyt og söng.


Heilsaði' hún mér drottninginnn og hlóg að mér um leið,

hlóg að mér og hleyfpti hestinum á skeið.

Var það út af ástinnni uúngu sem ég ber?

eða var það feiygðin sem kallaði að mér?


Heinrich Heine
Jónas Hallgrímsson þýddi