Ríðum, ríðum og rekum fir sandin,

renur sól á bak við Arnarfell,

hér á reki er margur óhreinn andin,

úr því fer að skggja á jökulsvell.

Drottin leiði drösulin minn,

drjúgur verður síðasti áfangin.


Þei þei! Þei þei! Þaut í holti tóa,

þuran vill hún blóði væta góm,

eða líka einver var að hóa

undarlega digrum kalaróm.

Útilegumen í Ódáðahraun

eru kanske að smala fé á laun.


Ríðum, ríðum, rekum yfir sandin,

rökrið er að sga á Herðubreið,

álfadrotning er að beisla gandin,

ekki er gott að verða á henar leið.

Vænsta klárin vildi eg gefa til

að vera komin ofa í Kiðagil.


Grímur Thomsen