Einu sinni bjó maður nokkur á Reyn í Mrdal. Hann átti að bggja þar krkju en varð naumt

fyrir með timburaðdrætti til krkjunnar. Var komið að slætti en engir smðir fengnir svo

hann tók að ugga að sér að krkjunni rði komið upp fyrir veturin. Einn dag var hann að

reka út um tún í þngu skapi. Þá kom maður til hans og bauð honum að smða fyrir hann

krkjuna. Skldi bóndi segja honum nafn hans áður en smðinni væri lokið, en að öðrum

kosti skldi bóndi láta af hendi við hann einkason sinn á sjötta ári. Þessu keptu þeir.

Tók aðkomumaður til verka; skpti hann sér af engu nema smðum snum og var fáorður mjög

enda vannst smðin undarlega fljótt og sá bóndi að henni mundi lokið nálægt sláttulokum. Tók

bóndi þá að ógleðjast mjög en gat eigi að gert. Um haustið þegar krkjan var nærri

fullsmðuð ráfaði bóndi út fyrir tún. Lagðist hann þar frir utan í hól nokkrum. Herði

hann þá kveðið í hólnum sem móðir kvæði við barn sitt, og var það þetta:

„Senn kemur hann Fnnur,

faðir þinn frá Reyn,

með þinn litla leiksven."