Þú getur lesið söguna og líka hlustað
á hana um leið og þú lest.
![](img/soundSmall.png)
Ýttu hér til að hlusta.
![](img/rewindSmall.png)
Ýttu hér til að byrja aftur.
Þegar þú ert búin(n) að lesa eða hlusta skaltu leysa verkefnin efst.
![](img/btnSetningarSmall.png)
Raðaðu orðunum í rétta setningu.
![](img/btnSpurningarSmall.png)
Svaraðu spurningu.
![](img/checkSmall.png)
Smelltu hér þegar þú ert búin(n).
![](img/kikirSmall.png)
Smelltu hér ef að þú vilt hjálp.
© Andrés Indriðason
© teikningar Brian Pikington
TX-10
Í SKÓLANUM
Bára er vinkona mín.
Hún er ekki í tölvuleik núna.
Hún er að læra um land
sem heitir Malaví.
Það er í Afríku.
Má ég koma með þér
í skólann? spyr ég.
- Þú ert tölvuvera, segir Bára.
Tölvuverur eiga að vera
inni í tölvum.
- Það er bara svo gaman
að vera með þér, segi ég.
- Kannski get ég lært eitthvað
í skólanum, segi ég.
Ég kann bara að hoppa
í tölvu og standa á höndum.
- Viltu þá lofa mér því
að fara aldrei frá mér?
spyr Bára.
- Auðvitað.
Ég fæ að fara í skólann
með Báru.
Eva er samferða okkur.
Hún og Bára eru í sama bekk.
Það er gaman að fá
að vera í skólatösku.
Á leiðinni sé ég margt
sem er svo gaman að sjá.
Þarna er fugl sem situr
á grindverki og tístir.
Ég stend á strokleðri
í pennaveskinu hennar Báru.
- María er kennarinn minn,
hvíslar Bára að mér.
María er að skrifa tölustafi
á stóru, hvítu töfluna.
Ég bendi Báru á það
sem María er að skrifa.
Það er nafnið mitt.
10.
Það vantar bara tvo stafi.
T og X.
Ég hoppa út á borðið
og upp á öxlina á Báru.
- Ertu að læra um mig?
hvísla ég að henni.
- Nei, nei, segir hún og brosir.
Þetta er dæmi.
- Hvað er dæmi? spyr ég.
- Við erum að reikna, segir hún.
Allt í einu er pappírsfugl
farinn að fljúga í stofunni.
Hann kemur frá Valla
sem situr við næsta borð.
Hann lætur fuglinn fljúga
til Báru og Evu
og brosir út að eyrum.
Fuglinn lendir á borðinu
hjá pennaveskinu.
Hann er með hvíta vængi.
- Þetta má ekki,
segir Eva við Báru.
Áður en ég veit af
er fuglinn kominn á loft.
Og ég!
Bára og Eva
horfa brosandi til mín.
Líka tvíburarnir Alli og Valli.
Valli lét fuglinn fljúga aftur.
Hvert er fuglinn að fara?
Veit hann ekki
að hann á að beygja?
Þetta er skrýtinn fugl.
Hann tók ekki beygju.
Hann flaug beint á töfluna.
Ég gægist út.
Ég sé fótbolta á gólfinu.
Og líka stóra hönd!
Ætlar hún að taka mig?
Áður en ég veit af
er ég ofan í fötu
sem er úti í horni.
Ég vil ekki vera hér.
Ég klifra upp
og gægist út
en sé ekki Báru.
Svo hoppa ég
niður á gólf.
Ég verð að komast
strax aftur til hennar.
Ég hoppa upp á boltann.
til þess að geta séð
hvar Bára er.
En þá fer hann af stað.
Ég verð að hlaupa á honum
svo ég detti ekki.
Boltinn rúllar á bókaskáp
og ég hendist upp í loft
Sem betur fer
get ég gripið í hillu.
Ég ætla ekki að fara
í fleiri flugferðir.
Ég lofaði Báru líka
að fara ekki frá henni.
Nú sé ég Báru!
Ég ætla að fara aftur
í pennaveskið hennar.
Ég ætla að bíða í því
þar til skólinn er búinn.
Nú veit ég hvernig það er
að vera í skóla.
Ég veit alveg að ég
hefði átt að sitja kyrr.
Kannski hefði ég þá
lært að reikna eins og Bára.
Næst þegar ég fer í skólann
ætla ég vera eins og hún.
Ég ætla að læra.
Ég ætla að taka vel eftir öllu
sem kennarinn segir.
Bára er úti í snúsnú
með Evu og Óla.
Krakkar eiga að hoppa sjálfir
í stað þess að láta mig
alltaf hoppa og skoppa.
Þá get ég hvílt mig.