Lengi vel fóru fáir á Súlur. Menn áttu þangað fá erindi. Það var ekki fyrr en á síðustu öld sem fólk fór að ganga á fjöll sér til skemmtunar. Nú er algengt að gengið sé á Súlur. Þar er líka mikið útsýni. Í góðu skyggni, og með góðum kíki, má sjá alla leið til Grímseyjar. Vel sést líka í austur, yfir Eyjafjarðarsveit og alla leið til Mývatns.
(http://www.24x24.is/)
Í nokkur ár hefur hópur fólks gengið svo kallaðan Glerárdalshring. Farið er í júlí þegar bjart er allan sólarhringinn. Fólkið gengur þá umhverfis Glerárdal á hvern fjallatoppinn á fætur öðrum. Þeir sem ganga allan hringinn ganga á 24 fjallatinda. Tíu þeirra eru hærri en 1400 metrar á hæð. Þetta göngufólk hækkar sig samanlagt um 4500 metra. Það gengur um 45 kílómetra og margir eru á göngu í um sólarhring. Gangan hefst á Hlíðarfjalli, sem er skíðasvæði Akureyringa. Göngufólk endar svo á að ganga á Súlur og kemur þar niður af fjöllunum. Þar bíður gjarnan hópur fólks með hamingjuóskir og góða súpu. Þetta er mjög erfið ganga. Fjöllin eru brött og víða mjög grýtt og grjótið laust. Sums staðar þarf að fara yfir jökla og snjó. Það er líka hægt að taka þátt í Glerárdalshringnum þótt ekki sé farin öll leiðin. Sumir fara „bara“ á þrettán tinda eða sjö tinda. Björgunarsveitin á Akureyri aðstoðar göngufólk. Björgunarsveitin heitir einmitt Súlur.
© 2011 Sigrún Helgadóttir