Víkingaöld - Árin 800-1050

– 9 – Þróun skipa Á ferðum sínum um veröldina lét fólk vatn ekki stöðva sig. Það gerði báta úr sefi eða viði, komst yfir ár, stöðuvötn og jafnvel höf og lagði heiminn undir sig. Norræna fólkið bjó flest í nálægð við hafið, við óendanlega langar, vog- skornar strendur og óteljandi eyjar. Víða var landið fjöllótt, skógi vaxið og erfitt yfirferðar. Sjórinn freistaði til ferðalaga, lygn inni á fjörðum og í skjóli eyja. Skógur var mikill og nægt timbur að fá. Aðstæðurnar gáfu af sér sæfarendur. Fólk gerði alls kyns tilraunir með skip og báta og búnað þeirra. Þegar fólk komst upp á lag með að setja segl á skip og láta vindinn knýja þau áfram var hægt að smíða stærri skip en áður. Ekki þurfti eins marga menn í áhöfn og mögulegt var að komast lengra en þegar skipum var róið með árum. Segl þurfa að vera úr sterku, léttu efni sem hrindir frá sér vatni. Þung segl og blaut er erfitt að hreyfa og þyngslin draga úr ferð skipsins og stöðugleika. Norrænir menn smíðuðu fyrstir manna í Norður-Evrópu kjöl á skip sín. Kjalskip gátu verið breið og flöt og rúmgóð. Kjölurinn gerði þau hrað- skreið og stöðug á sjó. Af því að skipin voru stöðug var hægt að setja upp há möstur og mikil segl sem enn jók hraðann. Það tók langan tíma að þróa góð skip. Fólk þurfti líka að læra að sigla þeim, átta sig á haf- straumum, kunna að bregðast við ýmiss konar veðri og læra að rata eftir sól og stjörnum. Menn úr vík Lönd norrænna manna eru mjög vogskorin. Þar eru ótal víkur og vogar. Upprunalega merking orðsins víkingur gæti verið maður frá vík.