Um víða veröld - Jörðin

142 Borgarmyndun Borgir með fleiri en 30 þúsund íbúum urðu fyrst til á flóðasléttum í Mið- Austurlöndum fyrir um fimm þúsund árum t.d. í Írak og Egyptalandi. Með aukinni fólksfjölgun og þéttbýlismyndun urðu til borgir víða um heim. Allt fram á miðja 19. öld réð yfirstéttin, kóngar, klerkar og aðallinn uppbyggingunni. Borgir voru ekki skipulagðar í samráði við almenning fyrr en um aldamótin 1900. Borgir hafa alltaf verið fjölbreyttar. Í þeim öllum er ákveðið skipulag um landnotkun, samgöngukerfi og búsetu. Í kjarna stórborganna eru helstu stjórnunarstofnanir, miðstöð atvinnulífs, fjölbreytt þjónusta og íbúabyggð. Í úthverfum borganna hefur íbúabyggðin meira vægi. Vestrænar borgir eru nú flestar með marga kjarna og er verðmætasta landið miðsvæðis, í gamla miðborgarkjarnanum og nærri stórum verslunarmiðstöðvum. Fátækrahverfi Fjöldi fólks fær ekki notið þæginda borganna þar sem það býr í fá­ tækrahverfum. Þegar hröð borgarmyndun og fátækt fara saman aukast líkurnar á að fólk setjist að í óskipulögðum fátækrahverfum. Íbúar fá­ tækrahverfanna fara á mis við mestalla þjónustu sem einkennir borgir almennt og skapar það lakari lífsgæði hvort sem litið er til heilsu, menntu­ nar eða öryggis. Íbúar fátækrahverfa búa margir við takmarkaðan aðgang að hreinu vatni, þar er frárennsli ábótavant, langt getur verið í skóla, Þar sem íbúafjöldi er mjögmikill bregðamenn á það ráð að reisa hærri byggingar til að nýta borgarlandið betur. Þessi mynd er frá einu af mörgum fátækra­ hverfum í Jakarta í Indónesíu.