Það kom að norðan

65 ból og fyrr en varir verður allt landið eins og við. En þið, elsku börn, ykkar bíður ein- stakt verkefni. Þetta egg er ekki lengur fýsi- legur hýsill. Þið eruð ung og hraust. Þið eruð fullkomin.“ Við störðum vantrúa á þessa eftirlíkingu af mömmu okkar og trúðum ekki orðunum sem ultu upp úr henni. Eitthvað í egginu þurfti nýjan samastað. Það vildi vera innan í okkur. Upp úr egginu bárust hræðileg, ólýsanleg óhljóð. Eitthvað bleikt og slímugt teygði sig upp fyrir skurnina og beraði fjölmargar raðir af hárbeittum tönnum. Það er engin leið að lýsa því hversu logandi hrædd við vorum. Við vorum innikróuð og fólkið sem við treystum mest ætlaði að troða þessum hryllingi upp í okkur. Inga systir greip þá í mig og hvíslaði að mér að hún fyndi lykt af olíu. Í fyrstu skildi ég ekki hvers vegna það skipti nokkru máli, fyrir utan að ég fann ekki neina lykt sjálf.