Það kom að norðan

45 Inga greip um nefið á sér og orgaði eitthvað um hræðilega lykt en ég var of upptekin við að reyna að ná hendinni af Davor. Höndin kipptist til í sífellu og barðist á móti okkur meðan foreldrarnir fylgdust með. Ylvolgur gröfturinn sullaðist yfir okkur bæði og við kúguðumst og öskruðum. Hún var of sterk, það var engin leið að ná henni af Davor. Það var tilviljun sem réði því að við losnuð- um. Á bekknum fyrir aftan okkur var kaffi- vélin og það var enn kveikt á henni. Það sem hafði komið fyrir foreldra hans hafði greinilega gerst eftir að þau löguðu kaffið. Í slagsmálunum sveiflaðist höndin og lenti á sjóðandi heitri vélinni. Hræðileg lykt og skerandi öskur bárust úr henni og loksins sleppti hún takinu. Davor kastaði henni frá sér og saman hörfuðum við út. Það síðasta sem við sáum áður en við skelltum útidyrunum á eftir okkur var kötturinn Filippus að brjótast út úr stofunni með slímuga griparmana iðandi, leitandi að mér.