Það kom að norðan

25 hangandi á gluggum í skjóli nætur, blóðugur upp fyrir haus. En við sáum engan á ferðinni, hvorki menn né dýr. Mamma hafði ákveðið að lengja opnunar- tíma safnsins yfir helgina. Það var opnað eldsnemma og lokað allt of seint. Því kom það okkur á óvart að allar dyr voru læstar. Þetta var um hádegisbilið, allt átti að vera galopið. Safnið samanstendur af fimm húsum. Það er gula bátahúsið, marglita verksmiðjan, græna salthúsið, rauða sölt- unarstöðin og hvíta frystihúsið. Ég var enn ekki komin með nöfnin á þeim á hreint og talaði alltaf um þau í litum. Við gengum kringum hvert einasta hús en hvergi fundum við ólæstar dyr. Inga systir var farin að ókyrrast. Meira að segja Davor var hætt að standa á sama. Mamma hafði útbúið litla skrifstofu í einu horninu í bátahúsinu þannig að við héldum þangað og dormuðum á glugganum. Það var dregið fyrir en örlítil rifa milli glugga-