Smátímasögur - Fyrir þig

50 Hermennirnir stigu um borð í skriðdrekann sem skrölti niður götuna. Hússein strauk höndinni hugsi niður eftir jakkanum. Þá tók hann eftir svolitlu gati við brjóstvasann. Það var nógu stórt til að stinga fingrinum í gegnum, kannski nógu stórt fyrir eitt riffilskot. Hann þurrkaði sér um augun og hagræddi drengnum í fangi sér. Svo haltraði hann af stað. Nú er ég stóri bróðir þinn, hugsaði hann. Ég skal gæta þín vel og aldrei yfirgefa þig. Það er löng leið til flóttamanna- búðanna, en þangað munum við komast, því skal ég lofa þér. Og þegar við komum þangað skulum við finna pabba og mömmu. Já, við skulum gera það, litli bróðir. Við skulum lifa.