Smátímasögur - Fyrir þig

41 aldri og Hússein. Einhver gaf honum smávegis að borða, annar gaf honum flösku af vatni. En engin vissi hvar stóri bróðir hans var niður kominn. Þannig liðu margir dagar. Nótt eina vöknuðu þau öll við háværa sprengingu. Á svip- stundu stóðu húsin umhverfis torgið í ljósum logum. Fólkið þjappaði sér saman undir rifnum markaðstjöldunum og bað Guð að hjálpa sér.Hvað hafði eiginlega gerst? Fréttin fór hratt frá manni til manns: Skæruliðarnir okkar eru komnir ofan úr fjöllunum, synir okkar, feður, afar og bræður eru komnir til að berjast við innrásarherinn! Bardaginn stóð alla nóttina með ógurlegum sprengingum og endalausri skothríð. En þegar sólin reis var allt orðið hljótt. Skæruliðarnir höfðu náð miðborginni á sitt vald. Þeir komu syngjandi inn á torgið með matvæli, vatn og lyf handa fólkinu, sem dreif að úr öllum áttum og fagnaði þeim ákaft. Hússein ruddist í gegnum þvöguna, ekki til að fá vatn eða mat, heldur til að spyrja: hafið þið séð stóra bróður minn? Loks náði hann taki á einum þeirra og reif svo fast í úlpuna hans að maður- inn féll næstum aftur fyrir sig. Hann leit hlæjandi á Hússein og rétti honum stórt súkkulaðistykki. En Hússein vildi ekki súkkulaði. Hann nefndi nafn bróður síns. Skæruliðinn kraup þá niður og tók um axlir hans. „Hann er í felum í borginni,“ sagði hann lágt, „en ég má ekki segja þér hvar.“ „Hvers vegna ekki?“ spurði Hússein og gat ekki leynt von- brigðum sínum.