Smásagnarsmáræði

Gegnum eld og reyk - 95 Kristín Helga Gunnarsdóttir Ljós leikur við myrkur „Ætli englarnir hafi ekki grátið hlutskipti nautadrengsins þetta kvöld. Að minnsta kosti var úrhelli, vorleysingar og Mjólkur­ lækurinn æddi hömlulaus niður hlíðarnar. Ekkjan vissi ekki hvað í vændum var, vissi bara að dagar þessarar fjölskyldu undir sama þaki voru taldir. Líf þeirra saman í Dölum var á enda. Hún hafði vitað það frá því að hún fylgdi bónda sínum til grafar. Litli drengurinn grét þegar hún lagði hann í fang dóttur hreppstjórans að kveldi sumardagsins fyrsta. Það var kvöldið sem englarnir grétu hlutskipti þess- arar fjölskyldu, eða kannski grétu þeir yfir fáránlegri tilvist mannfólksins. Ekkjan átti þó ekki lengur tár aflögu til að fella. Sýslu­ maðurinn fylgdi henni upp hlaðið. Heimasætan tók við barn- inu. Kona hreppstjórans var með nýfæddan dreng á handlegg. Elsta dóttir hennar stóð í gættinni, við hlið móður sinnar. Hún tók grátandi barnið í fangið.“ „Litla skinnið,” segi ég og hagræði tvinnakeflum í konfekt­ dós á borðinu. „Hugsaðu þér hvernig móður hefur liðið sem