Smásagnarsmáræði

30 - Smásagnasmáræði burtu. Þeir taka pottþétt allt sem við erum búin að safna. --Hvað með hin? spurði ég. --Þau bjarga sér. Svona er þetta bara þegar maður er á móti kerfinu. Eftir langa bið læddumst við aftur upp úr kjallaranum. Allt var eins og áður nema við vorum þarna tvö ein. Ég hafði stungið myndavélinni inn á mig, en nú tók ég hana fram og reyndi að ná betri töku í eldhúsinu. Það var á þeirri stundu sem ég fór að hugsa um hvað Díana væri falleg. Mig langaði miklu meira til að ná góðri mynd af henni en þessu yfirþyrmandi eldhúsi með öllu draslinu. --Við skulum koma okkur í burtu, sagði Díana. --Já, svaraði ég og súmmaði frá þannig að hún lenti inni í rammanum. --Hættu að mynda mig! Hún bandaði mér frá sér hálfhlæjandi. Þegar við vorum komin út úr húsinu og stóðum fyrir neðan tröppurnar í bakgarðinum sneri hún sér skyndilega að mér, teygði sig í áttina til mín og kyssti mig. --Bless, sæti myndatökustrákur, sagði hún og var rokin af stað. Mig langaði til að hlaupa á eftir henni, en í stað þess lyfti ég hendinni og kallaði: Sjáumst! Enn og aftur fékk ég á tilfinninguna að ég væri mun öruggari í að