Smásagnarsmáræði

Gegnum eld og reyk - 19 Aðalsteinn Ásberg Sigurðsson Gegnum eld og reyk Draumurinn breytist í martröð. Það gerist nótt eftir nótt. Ég sé logana sleikja gluggakarma, rífa í sig gardínur, sprengja gler, hvæsa og ýlfra. Svartur reykjarmökkurinn fyllir loftið, en það eina sem kemst að í huga mínum er hvort einhver sé inni í húsinu. Nei, ekki bara einhver heldur hún, sem ég veit ekki með vissu hvar er. Veit ekki einu sinni hver hún er. Díana með koparrautt hárið og stóran, grænköflóttan klútinn um hálsinn. Dökk augun dýpri en nokkur ævintýrabrunnur. Ég reyni að hrópa á hjálp en orðin sitja föst í hálsinum á mér og um leið vakna ég bullsveittur með sængina þvælda um mig. Þegar ég sest upp í rúminu finn ég brunalykt sem ég veit að er ímyndun. Hún hlýtur að vera horfin úr peysunni minni fyrir löngu. Þessi draumur á sér skýringu svo ég þarf ekki að óttast að ég sé að verða ruglaður. Samt ligg ég einsog lamaður og rifja upp aftur og aftur það sem gerðist. Ég reyni líka að komast til botns í hvernig fimmtán ára skólastrákur getur breytt litlu hversdagsatviki í leiftrandi minningu. Mitt helsta áhuga-