Smásagnarsmáræði

98 - Smásagnasmáræði stund. Nautastrákurinn hélt tryggð við þau þótt hann flytti úr sveitinni. Þetta þarf ég að laga,“ bætir hún við og horfir íbyggin á axlarsaum. „Svo komuð þið systurnar í heiminn og hún eignaðist sín eigin börn,“ segi ég, smeygi mér varlega úr kjólnum og rétti henni. „Þú varst nú sjálf sumargjöfin.“ „Já, það er nú lán að vera fædd á sumardaginn fyrsta. Ætli ég hafi ekki verið guðs gjöf til foreldra minna. Ég átti að vera drengur, en var samt velkomin. Hún átti líka nautastrákinn fyrir.Maður skyldi ævinlega vera þakklátur fyrir fæðingu sína – nú og foreldra sinna, forfeðra og formæðra. Eins naum- lega og margir koma í heiminn. Það er lyginni líkast að hver maður skuli vera sá sem hann er,“ segir hún, stingur títuprjóni á milli tannanna og rennir flíkinni fimlega undir sporið. „Sálin er perla á talnabandi kraftaverkanna,“ bætir hún við, heldur þétt við efnið og fylgir því eftir. „Ef bandið slitnar hrynja perlurnar af og falla í gleymsku. Sumar- dagurinn fyrsti er minn uppáhaldsdagur, ekki endi- lega af því að hann er fæð- ingardagurinn minn. Miklu heldur vegna þess að við upplifðum svo marga dimma sumardaga, svarta sumardaga, allt þar til nóttina þegar sólin kom í bæinn og samt var það á fimbulvetri. Þó man ég hvað