76 okkur: „Setjist og hlustið á litla ástarpunginn minn segja ykkur frá glaðloftinu.“ Ég hef enga hugmynd um hvað glaðloft er eiginlega, en eftir útskýringar tannsa hljómar það bara eins og að ég eigi að verða dauðadrukkin af lofti. Tannsi gamli endurtekur ENDALAUST sömu orðin aftur og aftur og enn aftur! Eitthvað um hvað það eigi að vera notalegt að fá þetta og maður slaki svo vel á, eitthvað um góða lykt og að einhver lítill krakkalakki hafi lýst þessu sem „aaahhhhmmm- tilfinningu“. Mér líst ekkert á blikuna því þetta hljómar bara eins og fylleríisloft að mínu mati. Mamma er samt greinilega á allt annarri skoðun en ég. Hún horfir aðeins of heilluð á tannsa (ég sé meira að segja glitta í stjörnur í augunum). „Má ég ekki prófa?“ hrópar hún. „Sko, ég var svo mikil náttúrukona þegar ég átti hana,“ bætir hún við og bendir á mig. „Ég vildi sko nefnilega hafa náttúrulega fæðingu með engum deyfilyfjum svo ég sleppti glaðloftinu.“ Síðan stynur hún mæðulega og heldur áfram: „Verstu mistök ævi minnar. Svo þurfti yngri dóttir mín endilega að fæðast með keisara.“ Hanna hlær bara og heldur greinilega að þetta sé bara grín, en þegar hún sér mömmu horfa spyrjandi á sig segir hún glettnislega: „Já, kannski á eftir.“ Mér finnst þessi Hanna satt að segja svolítið skrítin. Eina stundina er hún sótill út í mömmu en þá næstu að grínast með
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=