35 hennar væri vakandi inni í herbergi. Amma hennar var steinsofandi í rúminu. Elsa horfði inn í leikherbergið og sá eitthvað hreyfast í myrkrinu. Hún fór hljóðlega inn í herbergið og kveikti ljósið. Hún sá að brúðan var að hreyfa sig upp á þakinu á dúkkuhúsinu þar sem Elsa var vön að leika sér með brúðurnar. Brúðan var mjög hissa og horfði á Elsu. Elsa var líka mjög hissa og horfði á Natalíu. Eftir nokkra stund hoppaði Natalía niður af þakinu og gekk hægt í átt að Elsu. Elsa var smá hrædd. Hún sá að dúkkan var að reyna að segja henni eitthvað. Elsa tók dúkkuna upp og brúðan hvíslaði í eyrað á Elsu og sagði: „Halló Elsa, komdu með mér, ég ætla að sýna þér svolítið.“ Þær gengu saman að útidyrahurðinni og opnuðu hana, það var dimmt úti. Þær stóðu hlið við hlið og horfðu út í myrkrið. Elsa var aðeins varkár og spurði: „Hvað ætlar þú að sýna mér?“ Þær gengu saman niður stigann og út í garð. Brúðan leiddi Elsu að leynihurð sem var á hvíta húsveggnum, eins konar töfradyr. Elsa opnaði hurðina og kom auga á fullt af lifandi brúðum. Allar brúðurnar horfðu forvitnar á Elsu. Elsa spurði: „Hvaða brúður eru þetta?“ Natalía svaraði: „Þetta er borgin mín. Komdu með mér inn í þennan heim.“ Elsa svaraði: „Allt í lagi, ég skal fara með þér inn en hvernig komumst við aftur út?“ Natalía brosti og sagði: „Þú þarft ekki að hafa áhyggjur, ég
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=