148 þá. Þeir móðgast bara greinilega allt of auðveldlega. En þegar ég ætla að fara að hrópa á þá, sussar hún á mig og hlær frekar vandræðalega til strákanna. VIII Þegar hún kemur til hinna krakkanna sleppir hún mér loksins og ég flýti mér inn í hópinn. Stelpan horfir frekar vandræðalega á okkur. Svo spyr hún í smá sjokki. „Bíddu eruð þið svona mörg? Ég vissi ekki að það kæmu svona mörg inn.“ Þá fatta ég loksins hver þetta er en áður en ég næ að spyrja bara til vonar og vara hrópar Edda: „Hérna er tónlistardótið þitt Salka.“ Síðan hikar hún í smá stund en spyr: „Ertu ekki annars Salka?“ Þegar stelpan svarar játandi, brosir Edda breitt og réttir henni svarta boxið, drjúg með sig. Salka brosir frekar ósannfærandi brosi til Eddu og þakkar vandræðalega fyrir. Hún telur okkur svo af einhverri fáránlegri ástæðu og þegar hún er búin tautar hún áhyggjufull: „Tuttugu og eitt. Úff, þau eru mörg.“ Síðan segir hún óstyrk: „Emmm … krakkar viljið fara út um hinn innganginn. Kennarinn ykkar, hún Laufey, bíður eftir ykkur þar.“ Hún gengur af stað og við fylgjum henni áhugasöm eftir í halarófu. Þegar við komum inn á efri hæðina blasir við okkur risastór gangur á milli skólastofanna. En það sem mestu máli skiptir er hálfgerður salur þar sem gangurinn endar og þar er borðtennisborð, karókívél og fótboltaspil. Allir verða eitthvað
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=