139 Stínu ljótum nöfnum sem má víst aldrei. Ég nenni ekki að segja Laufeyju að ég hafi bara kallað Stínu einu ljótu nafni og það var ekki einu sinni ljótt nafn og Stína átti það hvort sem er alveg skilið. En í staðinn ákveð ég að leiðrétta miklu mikilvægari misskilning og segja þeim að ég hafi bara farið að gráta vegna þess að Laufey leiðrétti mig sem ég lendi aldrei í því ég tala alltaf rétt. Þá þarf Edda endilega að segja: „Ég hef oft verið leiðrétt og ég er samt mjög góð í að tala rétt.“ Edda er ekki góð í að tala rétt. Hún segir til dæmis mér hlakkar til, kunndi og það var sagt mér, sem eru allt málvillur og ég bendi henni á það. Edda verður held ég smá fúl. Hún byrjar að stappa niður fætinum í óþolinmæði og spyr Stínu hvort hún vilji ekki fara að koma eitthvert annað. Áður en Stína nær að svara hrópar Laufey kennari upp yfir sig: „Guð minn almáttugur ég missti alveg tímaskynið. Við verðum að fara að koma okkur upp í skóla!“ Áður en hún brunar af stað spyr hún okkur hvort við séum ekki til í að hjálpa henni að láta alla vita. Við flýtum okkur að kinka kolli. Mér finnst venjulega dálítið mikið leiðinlegt að hjálpa til. En þegar Laufey biður einhvern um að hjálpa sér við eitthvað finnst henni viðkomandi mjög ábyrgðarfullur, sem er að vera fullorðinslegur og andlega þroskaður. Mamma segir það allavega þegar hún reynir að láta mig þrífa þetta svokallaða herbergi mitt. Hún segir nefnilega að ég verði ábyrg ef ég þrífi herbergið mitt.
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=