137 III Þegar við komum á bókasafnið er Stína greinilega enn þá pirruð út í mig því þegar ég reyni að tala við hana stormar hún í burtu með Eddu (sem henni finnst svakalega leiðinleg svo hún hlýtur að vera mjög pirruð út í mig fyrst hún vill frekar vera með henni en mér) að ná í Harry Potter tvö, sem er meira að segja enn þá lengri en Harry Potter eitt (og já, hún er greinilega búin með Harry Potter eitt á svona þremur vikum). Vegna þess að Stína er enn þá pirruð út í mig og ég nenni eiginlega ekki að horfa á Áróru éta hor ákveð ég að fara bara til Laufeyjar kennara og upplýsa hana um að ég sé búin að ákveða að skrifa mína fyrstu bók. Þegar ég segi henni stóru fréttirnar verður hún mjög spennt og segir: „Já, hann Halldór Kiljan Laxness byrjaði einmitt að skrifa þegar hann var svipað gamall og þú!“ „Æ, en mig langar ekkert til að vera eins og Halldór Kelling Laxnef og fá þrefalda undirhöku og eitthvað,“ segi ég skiljanlega í mjög miklu sjokki. Þá verður Laufey bara móðguð og heldur einhverja ræðu um það hversu frábær Halldór hafi verið. Og segir síðan við mig að hann hafi heitið Halldór Kiljan Laxness en ekki Halldór Kelling Laxnef. Mér finnst pínu (eða eiginlega svakalega) pirrandi þegar einhver leiðréttir mig. Ég lendi heldur eiginlega aldrei í því. Ég tala líka bara alltaf svo rétt. Mamma er alltaf að leiðrétta Stebbu systur en hún hefur eiginlega aldrei leiðrétt mig. Þess
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=