117 Ferðalagið Júlía Rós Guðbjartsdóttir, 10 ára Hæ, ég heiti Sigurbjörg og er tíu ára. Ég bý á Hellissandi sem er bær lengst úti á Snæfellsnesi. Ég æfi frjálsar og er svakalega góð í frjálsum þótt ég segi sjálf frá og er alveg sérstaklega góð í spretthlaupi. Pabbi minn vinnur úti á sjó og er einmitt á sjó núna. Pabbi er sjaldan heima og mér finnst það mjög leiðinlegt. Mamma er hins vegar leikskólakennari og er oft heima, öfugt við pabba. Á morgun er ég að fara á mót í frjálsum í Reykjavík í Laugardalshöllinni. Ég er mjög spennt og ég dríf mig að pakka niður. Mamma ætlar að keyra mig, við þurfum að leggja af stað mjög snemma til að vera mættar á réttum tíma. Það er dimmt og kalt úti en logn og fallegt veður og við keyrum meðfram sjónum. Bíllinn stoppar skyndilega. Það liggur eitthvað á veginum. „Hvað er þetta?“ spyr ég. Mamma stígur út úr bílnum og hún gleymir að loka hurðinni. Hún … öskrar og fer að hágráta, hún virðist hrædd og horfir í átt að sjónum. Ég sé ekki það sem hún sér og stíg út úr bílnum. Ég horfi í átt að sjónum og þarna er bátur sem hefur greinilega strandað. En ég kannast eitthvað við þennan bát, ég hef séð hann áður. Þetta var báturinn hans pabba! Ég
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=