107 Hún var greinilega mjög reið. Grýla henti þykkum grjónagraut á borðið og sagði öllum jólasveinunum að koma að borða. Ég stóð úti í horni og þorði ekki að hreyfa mig. „Komdu líka að borða, annars rassskelli ég þig,“ sagði Grýla. Ég settist við borðið og þóttist borða, en ég er með mjólkuróþol og má ekki borða grjónagraut. Svo fóru allir að sofa. Ég gat ekki sofnað. Þegar allir voru sofnaðir ætlaði ég að læðast út. Þá sá ég hvar Stúfur sat grátandi í rúminu sínu. Ég hugsaði: Greyið Stúfur, best að ég kíki á hann. „Er allt í lagi?“ spurði ég. „Hver ert þú?“ spurði Stúfur. Ég varð mjög stressuð og sagði skjálfandi: „Ég er jólasveinn. Af hverju ertu að gráta?“ „Mér líður svo illa,“ sagði Stúfur. „Bræður mínir eru alltaf að stríða mér því ég er ekki eins og hinir.“ Ég horfði á Stúf. „Þú þarft ekkert að gráta, það er allt í lagi þó þú sért minni en hinir, fólk er misjafnt að stærð og gerð,“ sagði ég. „Það er ekki málið,“ sagði Stúfur. „Má ég segja þér leyndarmál?“ „Já, auðvitað máttu það,“ sagði ég. „Ég er stelpa en fæddist í líkama stráks,“ sagði Stúfur og leit skömmustulega niður á gólf. „Það er ekkert vandamál, það er bara gott að þú vitir hver þú ert í raun og veru. Þú þarft ekki að skammast þín fyrir
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=