27 Guðrún og Elísabet horfa á borgina frá Esjunni og finnst hún bæði hættuleg og spennandi. Frá því að systurnar fæddust hefur þær langað til að skoða borgina og kynnast henni aðeins. Stelpurnar eru nefnilega fjallastelpur og þess vegna mega þær ekki fara frá Esjunni án þess að vera í dulargervi. Foreldar þeirra hafa varað þær við snjóflóði um hálf sjö leytið og beðið stelpurnar um að passa sig mjög vel. Guðrún byrjar að byggja skýli og er svo önnum kafin við það að hún pælir ekkert í því hvað litla systir hennar er að gera. Elísabet er að tína til dulargervi úr fataskápnum sínum og er ekkert að hugsa um að það eigi að koma snjóflóð eftir tuttugu mínútur. En allt í einu heyrir Elísabet mjög hátt hljóð og hún kallar: „SNJÓFLÓÐ!“ Hún hleypur til Guðrúnar en það er kannski ekki mjög góð hugmynd vegna þess að flóðið stefnir beint til þeirra. Þær hlaupa niður fjallið og SKVETT! BÚMM! Snjóflóðið ber þær alla leið út í sjóinn. Þær komast upp úr við höfnina í Reykjavík. Stelpurnar horfa á Sæbrautina og verða svolítið hræddar því þær eru ekki vanar svona mikilli umferð. Kona á hjóli reiðir hjólið sitt yfir götuna og þær fylgja henni eftir. Þær ganga áfram og sjá þá stórt glerhús. Elísabet segir: „Vó, hvað er þetta!?“ Þær ganga inn. Þar er risa skilti sem á stendur Inga Bríet Valberg, 8 ára
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=