RISAstórar smáSÖGUR

99 „Ööööö ... sko, sonur stjórans datt af svölum og dó. Hann er í uppnámi þannig að hann frestaði fundinum.“ „Ó nei! En sorglegt,“ sagði Óskar. Svo sagði hún aftur: „Komdu og hjálpaðu mér með þvottinn.“ „Ne-hei! Ég ætla ekki að hjálpa þér með þvottinn ef þú ætlar að bregða mér og láta mig detta í stólnum mínum og meiða mig!“ Hún öskraði: „Gjörðu svo vel að koma og hjálpa mér með fjandans þvottinn!!!“ Þá fattaði Óskar að þetta var ekki móðir hans! Rödd hennar var allt í einu orðin djöfulleg. Hann gekk hægt aftur á bak án þess að taka augun af þvottaherbergishurðinni. Þá sá hann andlit, alveg hvítt andlit, líta á hann úr dyrunum. Svo kipptist andlitið til baka. Það heyrðist hlátur í börnum allt í kring um hann. Óskar bakkaði og var alveg kominn að svalahurðinni þegar vera kom út úr þvottaherberginu. Hún var mjög hávaxin, hvít og nakin. Hann öskraði og reyndi að opna svaladyrnar. Hann náði að komast út á svalir. Hann var á sjöundu hæð í blokkinni. Fyrir neðan var bílastæði svo hann vissi að hann gæti ekki hoppað niður. En veran byrjaði að hlaupa voða hratt í áttina til hans. Hann öskraði og honum brá svo mikið að hann datt aftur fyrir sig af svölunum. Hann lenti harkalega á bílastæðinu, dauður. Það lak blóð úr hausnum á honum og beinin voru brotin. Haukur Snæberg Hulduson, 12 ára