RISAstórar smáSÖGUR

65 Ég var hrædd. Ég óttaðist um Soffíu frænku. Þótt mér fyndist hún vera vvveeeeeerrrssta frænka í heimi! Hvað hafði komið fyrir hana? Hverjir höfðu rænt henni? Hvað átti ég að gera? Tómas stóð á gólfinu við hliðina á mér og ýlfraði. Mér datt þá eitt snjallt í hug. Ég lét Tómas þefa af bréfinu í von um að hann gæti þefað uppi lyktina af ræningjunum sem rændu Soffíu frænku. Tómas þefaði og þefaði. Svo rauk hann af stað með trýnið klesst niður í jörðina. Hann var greinilega búinn að finna einhverja slóð. Ég hljóp