RISAstórar smáSÖGUR 2019

18 herbergið. Hann var að skúra gólfið og nú þekkti Fannar hann. Þetta var afi hans sem hafði látist úr hjartaáfalli. Fannar vildi nú bara komast út úr hótelinu. Hann mætti manninum, sem hafði hleypt honum inn. Nú mundi hann að þetta var frændi hans sem hafði dáið úr heilablóðfalli. Þegar Fannar komst loks út um dyrnar helltist hrollur yfir hann. Það var orðið kalt úti. Hliðið var opið svo hann hljóp í rauða bílinn sinn og ræsti hann. Það síðasta sem hann heyrði áður en hann keyrði í burtu var geltið í hundinum. Fannar áttaði sig á því að þetta var gamli hundurinn hans sem dó úr krabbameini fimm ára gamall. Hann keyrði eins hratt og hann gat frá þessu hræðilega hóteli en fór líka að hugsa um hótelherbergið. Það var númer 53 og faðir hans hafði einmitt dáið 53 ára. Faðirinn, afinn, frændinn og hundurinn gengu saman út úr hótelinu. „Flott hjá þér sonur sæll,“ sagði Sveinn. „Þú misstir af ættarmótinu og sérð okkur aldrei aftur.“ Þeir gengu inn og lögðust aftur til hinstu hvílu.