RISAstórar smáSÖGUR 2019

17 Fannar þakkaði fyrir sig, tók töskuna sína og horfði á eftir gamla manninum labba burt áður en hann fór inn í herbergið og lokaði á eftir sér. Fannar var að velta fyrir sér af hverju honum fyndist hann kannast við svona marga á hótelinu þegar var bankað á dyrnar. Hann hugsaði með sér hver þetta gæti verið og svo var bankað aftur. Fastar. Fannar var smeykur en ákvað að opna samt dyrnar. Honum brá við því sem hann sá. „Þú lagðir bílnum þínum vitlaust, herra,“ sagði maðurinn sem stóð fyrir utan dyrnar. Þetta gat ekki verið, hugsaði Fannar með sér. Þetta var faðir hans sem stóð þarna. „Nei, þetta getur ekki verið þú … þú ert dáinn!“ hrópaði Fannar. „Þú lagðir bílnum þínum vitlaust, Fannar Daði Sveinsson!“ sagði faðir hans og hafði hækkað róminn. „Nei, þetta getur ekki verið þú … þú ert dáinn!“ hrópaði Fannar til baka. „Fannar Daði Sveinsson, þú lagðir bílnumVITLAUST!“ svaraði maðurinn enn hærra. „Nei!“ öskraði Fannar og hljóp fram hjá föður sínum. Hann hljóp sem hraðast fram ganginn. Á leiðinni sá hann gamla manninn, sem hafði hjálpað honum inn í