93 sendi sprengjuflaugarnar í loftið. Ég hélt ég hefði lengri tíma!“ „Ha?“ spyr Mars, óttaslegið á svip. „Sprengjurnar … Eftir að þær fara af stað er engin leið að stöðva þær! Ef ég næ ekki fljótlega sambandi við drottninguna af Poff þá er úti um ykkur öll!“ „En tankurinn er tómur …“ segir Sindri og Sonja heldur skelkuð fyrir munninn. Kaldur straumur lekur niður eftir bakinu á geimverunni. Í nokkrar sekúndur líður henni eins og hún geti ekki hreyft sig. Hún hefur haft marga daga til þess að fylla á geimskipið en nú er tíminn skyndilega á þrotum. „Er þá ekkert sem við getum gert? Geturðu ekki reynt að senda skilaboð héðan? Hvað ef við tökum skilaboðin upp og sendum með minni geimflaug …“ Tomasz hendir fram hinum ýmsu lausnum en engin þeirra gengur upp. PóGó finnur örvæntinguna hellast yfir sig. Af hverju þurfti ég endilega að fara í þetta verkefni? Gat ég ekki bara verið heima á Poff? hugsar geimveran og dæsir. „Mér þykir það leiðinlegt,“ byrjar PóGó og fæ kökk í hálsinn. „Eftir átján tíma lenda flaugarnar og það er engin
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=