50 breiðist út yfir andlitið á henni. Öll þessi mannabros eru svo smitandi að PóGó stendur sig að því að brosa við minnsta tilefni. „Ísbúðin?“ spyr Sindri sem birtist í anddyrinu ásamt Sonju. Þorbjörg hleypur í humátt á eftir þeim um leið og hún heyrir orðið ís. Kiran eltir hana eins og skuggi. Fálmarar PóGó nema stress- og streituhormón í loftinu. Krakkarnir eru greinilega dálítið taugaóstyrk þegar Kiran er nærri. PóGó segir Sonju með fingrahreyfingum að það sé ekkert að óttast. „Kiran getur ekki séð mig. Við þurfum bara að gæta þess sem við segjum. Það sé til dæmis alveg bannað að spyrja mig spurninga út í plánetuna Poff á meðan Kiran er nálægt okkur.“ Sonja andar léttar og sendir hópnum þumal til merkis um að hafa ekki áhyggjur. Hópurinn heldur af stað í ísbúðina. PóGó heldur pelsinum þétt upp að sér. Í dag er ekki bara rok heldur líka rigning. Því miður er rigningin ekki jafn mjúk og notaleg og vatnið í heita pottinum í gær. Þess í stað lemur regnið PóGó í andlitið, úr öllum áttum. Fálmararnir lyppast niður og pelsinn verður níðþungur af bleytu. Í bæklingnum stóð að regndropar ættu að falla beint til jarðar. Á Íslandi virðast þeir hins vegar fjúka um í allar áttir. Loks nálgast þau ísbúðina og PóGó andar léttar þegar hópurinn kemst í skjól. Í afgreiðslunni er ekki sama
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=