Pógó og prumpið sem bjargaði heiminum

25 beggja. Heilinn minn hefur fundið leiðir fyrir mig til þess að skynja umhverfið. Ég treysti til dæmis heilmikið á heyrnina og lyktarskynið. Hvíti stafurinn hjálpar líka helling.“ PóGó veltir fyrir sér hvort Tomasz geti heyrt hvað nýi pelsinn er mjúkur. Uppreimaðir skórnir vernda viðkvæmar iljar geimverunnar frá gráu grjótinu. Kannski heyrir Tomasz í grænum tánum hreyfast inni í þessum framandi fótabúnaði. „En þið? Finnst ykkur ekkert dimmt?“ segir PóGó og beinir spurningunni að Sonju og Adam. Þau útskýra að augun venjist myrkrinu smám saman. Auk þess noti mannfólkið rafmagn til þess að lýsa upp götur og gangstíga. Það þykir PóGó mjög kjánaleg fjárfesting. Samkvæmt útreikningum geimverunnar væri mun hagkvæmara að banna fólki að vera á ferðinni eftir klukkan fimm á daginn. Best væri að læsa Íslendinga inni í húsum sínum og hleypa þeim bara út þegar sól er á lofti og öruggt að vera á ferli. Þessu mótmæla krakkarnir hástöfum en sættast loks á að vera ósammála PóGó. „Við ætlum í ísbúðina, kemurðu með?“ spyr Tomasz og bíður eftir svari. PóGó skilur ekki af hverju búð myndi selja klaka í þessum kulda en ákveður að fylgja krökkunum. Ísbúðin

RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=