111 ALLIR GULU MIÐARNIR PóGó rankar við sér á harðri mölinni. Líklega mun ég seint venjast jarðnesku grjóti, hugsar geimveran og lítur í kringum sig. Henni sýnist hún hafa lent á sama landi. Hér eru í það minnsta mjög lág tré og grá hús hvert sem litið er. Kona með íþróttatösku hleypur að bílnum sínum og brunar af stað, eflaust að verða of sein eitthvert. PóGó lítur á spjaldtölvuna. blikkar á skjánum með glóandi rauðum stöfum. Eftir skamma stund kemur í ljós hvort drottningin tók mark á orðum geimverunnar. Hvort hún hafi sannfærst um að börnin á Jörðu ættu skilið að lifa. PóGó verkjar í höfuðið eftir loftþrýstingsbreytingar og er enn illt í maganum. Það tók verulega á að borða allan þennan ís og prumpa sér leið út úr lofthjúpnum. Af einhverjum furðulegum ástæðum langar geimveruna samt beina leið í ísbúðina. Hún reynir að reisa sig við en skrokkurinn er aumur og illa farinn eftir lendinguna. Kannski ég hvíli mig aðeins lengur, hugsar PóGó og lætur sig síga niður á jörðina. Smásteinar stingast í bak og axlir en geimveran
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=