6. KAFLI 95 3 Leyndarmál Glitrar næturdögg og geng ég þar með henni grátur hvítvoðungs nú berst frá rauðu húsi. Læðast refahjón og lafir bráð úr kjafti lerkiskógurinn hann fær nú margt að vita. Þegar kóngurinn er með kross í hendi koma hersveitir til að ná í skammtinn svalir nátthrafnar sjá að nú er færi sjúkleg árátta fær þá til að virka. 4 Hún kinkaði kolli um leið og hún táraðist. Hún var að fara að grenja. Gott. Hún var búin að láta mig grenja í þrjár vikur og nú var röðin komin að henni. Afmælið mitt var eftir viku og það varð að vera fullkomið. Ég varð að ná að loka þessu máli fyrir það. Ég losaði hnútinn aftan á hnakkanum á henni og um leið og hún var laus við viskustykkið úr kjaftinum sagði hún kjökrandi: „Stella mín, hvað ertu að gera? Af hverju læturðu svon … “ „Uss! Það er ég sem spyr spurninganna hér!“ hrópaði ég. Ég ætlaði ekki að hrópa. Ég ætlaði að vera róleg og yfirveguð og fá svör frá þessari klikkuðu mömmu minni. Svör við því hvernig hún hefði getað svikið mig svona. 5 Hæ! Nennirðu að skjótast fyrir mig í íþróttahúsið á leiðinni heim og kippa með þér töskunni minni. Gleymdi henni í morgun. Hún er annað hvort í klefanum eða í anddyrinu. Takk og bæ. vinnubók bls. 80
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=