115 Reglan um ng og nk Á undan ng og nk er skrifaður grannur sérhljóði Grannir sérhljóðar a, e, i, o, u, y, ö Breiðir sérhljóðar au, á, í, ei, ey, ý, ó, ú, æ þótt framburður gefi annað til kynna. Dæmi: banki, fangi, drengur, engi, spöng, þungur, syngja Á reglunni eru þó nokkrar undantekningar. Skrifa skal ó og æ í samræmi við framburð. Dæmi: frænka, kónguló, vængur, kóngur N og NN í endingu orða Minn og mín reglan Oft er erfitt að vita hvort skrifa á N eða NN í endingu orða. Þá er heppilegt að kunna minn og mín regluna. Reglan er einföld. Hjálparorðunum minn og mín er bætt aftan við orð. Ef hjálparorðið ber NN þá gildir það sama um orðið. Ef hjálparorðið ber N þá á hið sama við um orðið. Dæmi: skólinn minn, taskan mín, pakkarnir mínir, mín (í – hljóð) = n minn (i – hljóð) = nn bækurnar mínar. Hjálparorðin beygjast í föllum líkt og nafnorð. Et Ft nf. mín mínar þf. mína mínar þgf. minni mínum ef. minnar minna nf. minn mínir þf. minn mína þgf. mínum mínum ef. míns minna
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=