7. KAFLI 109 Síminn hringir í skólastofunni og þið sjáið það strax á kennara ykkar að eitthvað uggvænlegt hefur gerst. Kennarinn reynir að sýna stillingu, skipar ykkur í raðir og fylgir ykkur inn á hátíðarsal skólans. Það er augljóst að allir nemendur hafa fengið sömu boð. Skólastjórinn stendur í pontu, alvarlegur á svip og þerrar svita af enni. Nemendur skilja allir alvarleikann og það er óvenjuleg ró yfir nemendahópnum. Skólastjórinn ræskir sig og hefur upp raust sína: Þegar hér er komið sögu hleypur tölvukennarinn út í tárum enda sonur hans fæddur í janúar og hann nú án atvinnu. Það ríkir grafarþögn meðal nemenda og enginn veit sín næstu skref. „Kæru nemendur. Á tíunda tímanum í dag tóku ný yfirvöld við stjórnar- taumum landsins. Það hryggir mig mjög að þurfa að tilkynna ykkur efni bréfs sem var að berast frá þeim. Í bréfinu er tilskipun um að frá og með morgundeginum muni eingöngu þeir nemendur sem fæddir eru í febrúar, maí, júní, september, nóvember og desember fá áfram- haldandi menntun. Þetta er gert í sparnaðarskyni. Aðrir nemendur þurfa nú þegar að yfirgefa skóla- bygginguna og skilja eftir öll námsgögn. Samhliða þessum breytingum verður ekki lengur hægt að komast á netið í landinu. Þeir lánsömu nemendur sem fá að halda áfram námi munu framvegis eingöngu læra stærðfræði, tungumál, handverk og íþróttir.“
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=