Neistar

169 Ljóð er listrænt viðbragð Eitt kallar á annað í heiminum, þurrkur kallar á raka, af hugmynd sprettur önnur hugmynd og þannig ganga tengsl á milli fólks og innan menningar og lista. Hefurðu heyrt um hið þunga mannshöfuð? Það er úr frægum ljóðlínum Sigfúsar Daðasonar sem hljóða svona: Mannshöfuð er nokkuð þungt / en samt skulum við standa uppréttir / og sumarið bætir fyrir flestar syndir okkar. 12. Er mannshöfuð þungt? Veltið fyrir ykkur hvað ljóðskáldið á við með þessum línum og finnið hvernig ótal spurningar vakna af þessum örfáu orðum: Af hverju er mannshöfuð nokkuð þungt? Og af hverju bara „nokkuð“ þungt? Hvað merkir orðið „samt“ í annarri hendingunni? Af hverju bætir sumarið fyrir syndir okkar? „Flestar syndir okkar“ segir ljóðskáldið – hvaða syndir bætir sumarið ekki fyrir? Síðar steig Ingibjörg Haraldsdóttir fram sem ung skáldkona með ljóð sitt „Höfuð konunnar“ og þar kvað svo sannarlega við annan tón: Höfuð konunnar (brot) Höfuð konunnar er ekki þungt Höfuð konunnar er mjallhvítur dúnmjúkur hnoðri Höfuð konunnar siglir á skærbláum sunnudagshimni og hlær *** Þótt höfuð konunnar sé ekki þungt getur oft verið erfitt að halda því svo ekki sé minnst á andlitið *** Höfuð konunnar dansar á Klambratúni í kvöld undir blindfullu tungli og hálfnöktum trjám við undirleik tónsmiða haustsins kjagandi kroppandi gargandi tónsmiða haustsins