25 Náttúrulega 3 │ 1. kafli Sumir fuglar misstu eiginleika sína til flugs á eyjum þar sem lítið sem ekkert var um rándýr sem þeim stóð ógn af. Þegar menn hófu landnám á eyjunum, jafnvel með rándýr með sér eins og t.d. ketti, voru þessir fuglar auðveld bráð. Dúdúfuglinn lifði á eyjunni Máritíus, hann var ófleygur og stór. Að auki var hann klunnalegur og því auðveld bráð. Eyjan varð vinsæll viðkomustaður sæfara á 16. öld þar sem þeir veiddu gjarnan dúdúfuglinn sér til matar og um miðja 17. öld reyndu Hollendingar að setjast að á eyjunni og veiddu einnig dúdúfuglinn til matar. Mannfólkinu fylgdu svo ýmis önnur dýr sem höfðu áhrif á fuglinn en kettir veiddu og átu unga þeirra og rottur stálu eggjunum. Að auki voru menn ágengir á skógana sem dúdúfuglinn lifði í. Þetta varð til þess að dúdúfuglinn dó alveg út á um það bil hundrað árum. Annað dæmi er geirfuglinn sem einnig var ófleigur. Hann var talinn nokkuð algengur í Norður-Atlantshafi langt fram á 16. öld og er talinn hafa lifað lengst á Íslandi. Það þótti nokkuð auðvelt að ná fuglinum og því var hann svo mikið veiddur til matar að hann varð nánast útdauður. Þegar fáir fuglar voru eftir vildu safnarar gjarnan ná sér í geirfugl til að stoppa upp og buðu háar fjárhæðir fyrir. Þetta leiddi að endingu til útdauða tegundarinnar og sýnir okkur hvaða áhrif maðurinn getur haft á umhverfi sitt á stuttum tíma ef ekki er að gáð. VARNARLAUSIR FUGLAR ÁN FLUGS
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=