Miðaldafólk á ferð

45 Jóhanna kunni að svara fyrir sig og samþykkt var að hún fengi herflokk til umráða, herklæði voru sniðin á hana og sverð fékk hún. Hún notaði það að vísu ekki til að berjast með því hún bar einungis fána í orustum. Hún setti reglur fyrir hermenn sína. Þeir áttu meðal annars að fara í kirkju og hætta að blóta. Hún bannaði þeim líka að ræna íbúana á svæðinu eins og algengt var meðal hermanna. Hermennirnir hlýddu henni og fengu svo mikla trú á henni að þeir öðluðust nýjan kraft og fylgdu henni í áttina að Orléans sem enski herinn hafði umkringt. Hún vildi fyrst gefa umsátursliðinu tækifæri til að gefast upp án bardaga. Þess vegna lét hún skrifa bréf, festa það við ör og skjóta því svo í virki til óvinanna. Þeir hlýddu ekki og því var barist um borgina og liðsmenn Jóhönnu sigruðu. Upp frá þessu var hún kölluð mærin frá Orléans. Næsta verkefni var að láta viðurkenna Karl sem konung. Til þess þurfti að krýna hann við hátíðlega athöfn í dómkirkjunni í borginni Reims þar sem franskir konungar höfðu verið krýndir í hundrað ár. Þessu tókst Jóhönnu líka að koma til leiðar. Henni var ekki fisjað saman. Nú var hlutverki hennar í rauninni lokið því raddirnar höfðu að- eins talað um Orléans og Reims. Konungsherinn reyndi að vísu að taka París en það mistókst. Í árás á aðra borg var Jóhanna með en herförin gekk illa, hún var króuð af með hersveit sinni og handtekin. Andstæðingar konungsins náðu henni á sitt vald. Jóhanna af Örk hafði birst sem frelsandi engill en nú var engill- inn fallinn í óvinahendur. Óvinirnir voru sigri hrósandi. Ákveðið var að ákæra Jóhönnu og leiða fyir dómstól í borginni Rouen. Ákæruliðirnir voru sjötíu, meðal annars fyrir galdra, villutrú og blekkingar. Fjöldinn allur af lærðum dómurum, guðfræðingum og háskólaprófessorum var kallaður til að yfirheyra þessa nítján ára, ólæsu sveitastúlku, vikum og mánuðum saman.